Rozdział 21

Był to jakiś nieznany numer.

-Kto to? –zapytała Lena, która była cała upaprana lodami

-Boże zobacz jak wyglądasz! –wszyscy spojrzeli na Lenę i wybuchli śmiechem- Nie wiem kto to ale zaraz się dowiem.

-Daj ja odbiorę! –powiedziała Lena

-Spokojnie poradzę sobie! –spojrzałam na nią z pod oka

-Hallo!

-Hej Klara! –powiedział męski głos

-Yym z kim rozmawiam?

-Nie poznajesz?

-No nie za bardzo !

-To ja Mateusz z gimnazjum, z twojej klasy kochana!

-O matko Mateusz !! Trzeba było tak od razu! – spojrzałam z pod oka na resztę wszyscy spojrzeli na Niall który w momencie usłyszenia imienia Mateusz podniósł głowie i spojrzał dziwnym wzrokiem na mnie( patrzył się do kubeczka z lodami)

-No co tam u ciebie? Już dawno się nie widzieliśmy !

-Oj tak, teraz jestem w Sopocie

-A co ty robisz w Sopocie? –przerwał mi

-Jutro z Leną idziemy na koncert One Direction!

-O matko, no ale wreszcie spełniło się wasze marzenie!

-Oj żeby to jedno! –powiedziałam i spojrzałam na Nialla i się uśmiechnęłam, on odwzajemnił mój uśmiech

-Słuchaj zadzwoniłem bo chciałem się spotkać więc liczę że jak wrócicie do domu to się spotkamy.

-Oo no pewnie.

-Coś nie tak?

-Nie no co ty, z miłą chęcią się z tobą spotkam, ale teraz musze już kończyć!

-No dobra to do zobaczenia!

-Pa!

-Mateusz (Nazwisko) ?? –zapytała od razu Lena gdy odłożyłam telefon

-No a co?

-Boże wiecie co! –powiedziała nachylając się nad stolikiem – Oni kiedyś obydwoje się w sobie kochali ale ani jedno ani drugie nie umiało tego okazać i traktowali siebie jako przyjaciół! No i zostało tak do dnia dzisiejszego bo w pewnym momencie Klarze okazał miłość nasz inny kolega z którym też się tylko przyjaźniła! –powiedziała i spojrzała na mnie, a ja kiwnęłam głową na Nialla który miał dziwny wyraz twarzy

-No a może Lena, poopowiadasz nam o swoich miłościach

-No może, ale nie teraz. Bo Klara była z nim aż 1,5 roku!

-No proszę bardzo. No to chłopak dużo stracił przez to że nie umiał się określić! –powiedział Liam

-Oj tak, ale mam nadzieję ze on się nie nastawia że będziesz z nim? –powiedziała i spojrzała na mnie

-Oj nie nie ma mowy! Chyba bym musiała na głowę paść.

-No wiesz stara miłość nie rdzewieje! –powiedział Zayn

-Ale ta zardzewiała! Ha ha Spotkam się z nim na kawę i ciastko i tyle.

Niall miał tak dziwny wyraz twarzy, tak jakby był zazdrosny! No ale niech nie przesadza jeśli jestem jego przyjaciółka no to mogę bez jego zgody spotkać się ze starym kolegą!

Była już 17, postanowiliśmy że pójdziemy na spacer do parku.

Liam, Zayn i Lou szli jedna gromadą (gdy już byliśmy w parku) Harry szedł z Leną a ja oddzielnie i Niall też gdzieś tam z boku kopał żołędzie!

W pewnym momencie Harry zatrzymał się, wszyscy ustali i patrzyli co on wyprawia.

-Lencia ja nie mam zamiaru udawać że jesteś moją przyjaciółką skoro czuję że się w tobie zakochałem !

-Aaaaa! –krzyknęłam no nie mogłam się powstrzymać

Harry spojrzał na mnie uśmiechnął się i wsadził rękę do kieszeni i wyją małe miętowe pudełeczko !

Łzy zaczęły spływać mi z oczy, tak bardzo się cieszyłam z ich szczęścia!

-Lencia zostaniesz moją dziewczyną? –powiedział drżącym głosem

-Tak tak tak tak tak !!!! – zaczęła skakać, krzyczeć i rzuciła mu się na szyję, a on ją pocałował

Oczami Leny:

Gdy Harry się zatrzymał nie miałam zielonego pojęcia co on robi. Na początku pomyślałam że się źle poczuł! Ale gdy zaczął mówić, zaczęłam płakać jak głupia, ręce mi się strasznie trzęsły. Gdy zapytał czy zostanę jego dziewczyną świat zawirował, i czułam jakbyśmy tylko ja i on stali w miejscu. Wszyscy kręcili się dokoła, nawet nie przyszła mi taka myśl do głowy żeby powiedzieć „Nie” Ja go kocham, kocham! Teraz to będzie dopiero trudno nam się rozstać!

-Lena to dla Ciebie! Nie płacz, skarbie bo i ja się rozkleję, a chłopaki nie placzą! –powiedział, otworzył pudełeczko i wytarł łzy z policzków Leny

-O boże! Jaki cudny!  -w pudełeczku pył śliczny srebrny pierścionek, który brylancik miał w kształcie serduszka! Był przepiękny ! Lenie znowu łzy zalały oczy!

-Nie płacz! Czy ona zawsze tak często płacze? –zapytał i spojrzał na mnie

-Nie to ja częściej płaczę. To ze szczęścia!

-No ja myślę że ze szczęścia!

Harry wyjął pierścionek, wziął rękę Leny i założył jej na palec ten przepiękny pierścionek! Lena znowu go przytuliła i pocałowała! Harry uśmiechał się od ucha do ucha i też zaczął płakać!

-No nie beczcie wszyscy! –powiedział Niall gdy zobaczył że ja i Harry tez płaczemy

-Ale to taki piękny widok! –powiedziałam

-Zobacz tam biega ładna para wiewiórek,

-Hahaha! Ta para ładniejsza

-No tez tak myślę ! Ale nie płacz już! –powiedział i wytarł mi łzy

Dziś zakończenie w mało ciekawym miejscu ale wena mi się skończyła....wyczerpałam swoją energię! Ale mam nadzieję że się jeszcze jako tako podobał ? :) 

Kocham Was <3<3 xx 

Idę chyba spać bo boli mnie brzuch i głowa! Potem w nocy nie będę mogła spać ale trudno zaraz mi głowa wybuchnie! :D