Rozdział 29

Pani przez mikrofon ogłosiła że nasz samolot spóźni się jeszcze godzinę!!

-No niee!! –krzyknęli razem Niall i Harry

-Spokojnie, możemy iść na deser lub obiad.-powiedziała Natka spoglądając na Nialla

-No tak, ale my jesteśmy tam umówieni na dokładną godzine, i nie za bardzo się spóźniać!!

-Spokojnie zadzwońcie i powiedźcie że samolot się spóźnia, przecież to nie wasza wina!- uspakajałam bardzo zdenerwowanego Nialla

-No właśnie! –krzyknął Harry

-No to dzwoń. –powiedział Niall

-Ojej, myślałam że ty zadzwonisz !

-No to źle myślałeś, skarbie! –powiedział Niall i wybuchł śmiechem, a za nim my też.

Udaliśmy się do restauracji która była pięć kroków od miejsca w którym czekaliśmy na samolot. Była to chińska restauracja, złożyliśmy zamówienie i Harry zadzwonił do kogoś by powiedzieć że się spóźnimy. Na jedzenie czekaliśmy bardzo krótko, jedzenie też nie czekało długo na zjedzenie. Hahaha

-Ej Hary chodź na chwilkę! –powiedział Niall

-O co chodzi?

-No chodź, jak bym chciał ci powiedzieć tu to bym cie nie wołał, chyba co?!

-No dobra, dobra!!

Wstali i poszli. Rozmawiali bardzo, bardzo długo!

-O czym oni tak gadaja? –zapytała Natka

-Nie mam pojęcia. Oni cały czas coś kombinują

-Zauważyłam!

Po jakimś czasie chłopcy przyszli do nas z deserami lodowymi! Wygladały bardzo apetycznie!

-Ja niedługo się przez ciebie w drzwiach nie zmieszczę! –powiedziałam patrząc z pod oka na Nialla

-Mi to nie będzie przeszkadzało. Możesz tyć ile chcesz! Hahaha

-Tak , tak ! Nie kłam.

-Jak możesz mnie osądzać o kłamstwo!

-Ej dzieci jedźcie bo zaraz samolot będzie i to my się jeszcze spóźnimy! –powiedział pałaszując, Harry

Zjedliśmy i poszliśmy do samolotu, który już czekał. Harry i Niall jak zawsze chcieli siedzieć od okna, żeby ludzie nie robili im zdjęć, ale i tak robią i tak. Oni chyba po prostu wiedzą że lubimy patrzeć na chmury no i żeby je zobaczyć to musimy się do nich przytulać.  Hahah :D

-Dobrze się czujesz ?-zapytał Harry Natkę

-Tak, znakomicie! –powiedziała i pocałowała go w policzek

-Może powiesz mi coś, tylko troszkę… no wiesz co będziemy robić  w tym Paryżu?! –zapytałam Nialla, który wpatrywał się w okno

-No więc…-serce mi zabiło szybciej, cieszyłam się że może mi cos powie

-nie jestem pewny, ale

-No mów już , nie przeciągaj. –siedziałam jak na szpilkach

-ale nie mogę ci powiedzieć, kochanie!

-O ty! No wiesz! –krzyknęłam i uderzyłam go w ramię

-Kochanie, ma to być wielka niespodzianka, i nic a nic ci nie powiem !

-Ale…-uciszył mnie buziakiem

-Nie ma żadnego ale, skarbie!

-No dobra!

-No i więcej mnie nie proś, no nie lubię ci odmawiać!

-Czego odmawiać?-zapytał Harry odwracając się do nas

-Nooo…

-No nie chcesz to nie mów

-Ale nie dałes mi nic powiedzieć. Chodzi o to że ciągle mnie wypytuje o ten wyjazd!

-No właśnie.-dodałam

-Aaaa! No dobra, dobra!

-A ty jednak głupi jesteś!

-Spadaj ! hahaha

Lot minął nam bardzo przyjemnie, Natka dobrze się czuła i cała reszta też. Ciągle się śmialiśmy i z czegoś lub nieraz kogoś żartowaliśmy. Ofiarą żartów często padałam niestety ja! Jak zwykle. Ale to co niektóre żarty były na prawde śmieszne! I każy był ta „ofiarą” więc nie czułam się aż tak bardzo głupio.

-Mam nadzieje że uda nam się przejść tak żeby nas nie zauważyli.-powiedział Niall wychodząc z samolotu

-Jasne, możesz sobie pomarzyć!-powiedział Harry

-Oj przestańcie ile waszych fanek może być akurat teraz na lotnisku?! Przecież nikt nie wie że tu przylecieliśmy..-powiedziałam

-No dobrze, ale żebyś się nie zdziwiła. –powiedział Harry

No i Hary miał racje, co chwile jakaś dziewczyna lub małe dziewczynki podbiegały prosząc o zdjęcie lub autograf. To jest bardzo męczące. Ale gdy wyszliśmy do taxi ludzie przechodząca obok (zwłaszcza nastolatki) zaczęły krzyczeć, piszczeć i szaleć na ich widok. Chłopcy szybko wpakowali walizki do bagażnika i pojechaliśmy. Ja i Natka oczywiście nie wiedziałyśmy gdzie. Jechaliśmy około 20 min.

Gdy trzeba było wysiadać chłopaki zawiązali nam oczy i nie pozwolili podglądać. Było nam ciężko iść bo były dość duże zaspy, ale ich to bawiło jak zresztą wszystko. 

-Jesteś gotowa? –wyszeptał mi Niall do ucha

-Tak, tak! –krzyknęłam

-A ty Natka? –zapytał Niall

-Oczywiście, szybciej. Kobiety w ciąży nie wolno stresować!

-Hahaha! Już, już!

Harry rozwiązał Natce opaskę, a mi Niall i ujrzałyśmy: ….

Jak mija wam weekend ? :))