Rozdział 9

Po 2 godzinach szukania….okazało się że wygrałyśmy te bilety !!!! Zaczęłyśmy skakać i krzyczeć jak to zawsze robimy! Do pokoju przyszli moi rodzice.

-I co jedziecie? –zapytał podekscytowany mój tata

-Tak, tak, tak !!!!! –zaczęłyśmy krzyczeć

-No to musimy szykować kasę na zakupy, bo jak cię ten cały Niall zobaczy to musisz wyglądać jakoś do ludzi! –powiedział tata

-No wiesz. Zakupom nie zaprzeczam ale wydaje mi się ze mam dobry styl ubierania się!

-Jak ze średniowiecza! –powiedział tata, wszyscy wybuchli śmiechem

Lenie emocje kompletnie puściły siedziała na łóżku i się śmiała i płakała i miała tak wielki uśmiech jak nigdy : ]

-Tato dawaj mi większe kieszonkowe to będę chodziła ubrana jak gwiazda! –powiedziałam  niby się śmiejąc ale trochę mnie wkurzył tym

-Ok Więc od następnego miesiąca dostajesz nie 50zł tylko 100zł. I wszystko musi iść na ciuchy!

-Oooooo!!! Nie musisz dwa razy prosić żeby to wszystko poszło na ciuchy!!  - ucieszona podbiegłam i dałam mu buziaka

-A na tego backstage kto się dostał? –zapytała mama

-No właśnie Lena sprawdź! –krzyknęłam

-Już, już !!

Lena jakby posmutniała, gdy przeczytała dwa nazwiska! Szybko zamknęła stronę gdy chciała do niej podejść!

-Nie dostałyśmy się tak?! –powiedziałam już mniej radosna niż przed sekundą

-No tak jakby

-Jak to? –zapytali razem moi rodzice, spojrzałam na nich i się uśmiechnęłam że się tak zgrali

-No nie wiem czy mówic ci prawdę

-Ale głupie pytanie, oczywiście że tak!

-No bo Klara, ja się dostałam na backstage a ty nie! – powiedziała i spuściła głowę

-No to suuuuper!! –krzyknęłam—ciesz się dziewczyno!! Ja mam koncert, jestem w stałym kontakcie z Niallem od prawie 2 miesięcy więc tobie jest to bardziej potrzebne niż mi. Kochana ciesz się!

-Ale wy obydwoje tak bardzo chcieliście się spotkać, tak na żywo! –powiedziała ciągle smutna Lena

-To ja przyniosę ciasteczka. –powiedziała mama, spojrzałam na nią i zaczęłam się  śmiać

-Lena, być może jakoś się spotkamy. Oni będą tu 3 dni. Może coś wymyślimy. A ty ciesz cię ze poznasz całe One Direction.

Lena spojrzała na mnie i w końcu się uśmiechnęła.

-No i tak ma być! –powiedziałam i mocno ja wtuliłam w siebie

-A teraz poszukajmy ciuchów na ten koncert, musisz powalić Nialla na kolana!

Hahhaha zaczęłyśmy się śmiać i weszłyśmy do internetu żeby znaleźć coś fajnego. Weszłyśmy chyba na wszystkie strony fajnych sklepów. Spodobało nam się mnóstwo cudownych ciuchów, butów i dodatków. Obliczyłyśmy że żeby być w pełni szczęśliwie ubrane to potrzebujemy około 550 zł. To wcale nie mało!!! Nie wiemy czy nam tyle kasy dadzą.

Po pewnym czasie przyszła mama do mojego pokoju z ciastkami i sokiem pomarańczowym.

-Sorry nie mogłam znaleźć ciastek, tata je schował! –powiedziała mama

-Spokojnie, tak w ogóle to nie trzeba było

-Trzeba, trzeba. Taki sukces trzeba uczcić!!

Mama postawiła dzbanek i pudełko z ciastkami na biurku i wyszła.

Wypiłyśmy po szklance soku, zjadłyśmy po pare ciastek i ja położyłam się na łóżku a Lena dalej oglądała ciuchy.

W pewnym momencie Lena powiedziała:

-Telefon ci dzwoni nie słyszysz?!

-O matko zamyśliłam się. Kto to?

-A kto to może być? –powiedziała i podniosła brwi do góry

-No zobacz od razu uśmiech od ucha do ucha!- Dodała

Tak był to Nialler! ! !

-Czemu masz go tak oschle zapisanego? –zapytała zanim odebrałam, spojrzałam na nią dziwnie i wzruszyłam ramionami.

Odebrałam telefon.

-Halo! –powiedziałam zadowolona

-No cześć! –powiedział nie do końca zadowolony Niall

-Coś nie tak? –zapytałam i usiadłam z powrotem na łóżku

Lena odwróciła się od laptopa i spojrzała na mnie z wielkimi oczami

-Nie Klara wszystko było by ok, gdybyś mogła wejść na backstage!

-Aaa to o to chodzi, tez mi smutno, ale Lena wejdzie! Poznaj ją tam ze wszystkimi.

-Ty tez ich nie znasz, i też byś chciała!

-No tak ale nie można mieć wszystkiego ja mam…-powiedziałam i ugryzłam się w język chciałam powiedzieć że mam jego ale przecież nie mam ! : D

-Co ty masz?

-Ja mam koncert na którym zamierzam się bawić jak jeszcze nigdy. Może jakoś się spotkamy!

-A Lena nie idzie na koncert? –zapytał zdziwiony

-Nie, ona tez idzie!

-No to super. Jeszcze tydzień i Witaj Polsko! –powiedział i zaczął się śmiać

-Zapraszamy, zapraszamy! Haha

-Cholera, ja muszę cos wykombinować żebyśmy się spotkali. Mamy tak naprawdę 2 dni luzu. Mamy z chłopakami czas dla siebie! Pozwolili by ci rodzice zostać na te 3 dni w Sopocie?

-Wiesz nie wiem. Może tak, ale pewności nie mam, a co?

-No bo było by dużo łatwiej się spotkać! Bo nie wiem czy mnie puszczą samego do Warszawy!

-Hahaha trochę dziwnie to brzmi bo masz 19 lat!

-No tak ale wiesz!

-Wiem wiem, tylko tak żartuje!

-To pogadaj z rodzicami. Bo ja tak bardzo chce…..-powiedział i się zatrzymał- no chce cię zobaczyć na żywo. Ile można spędzać czasu z dziewczyną razem tak na prawdę nie widząc się na żywo ani razu? ----pomyślałam że chciał coś innego powiedzieć, ale w sumie to niby co?! :O

-No wydaje mi się że tak około 2miesięcy.

-No tak, znamy się 2 miesiące. Boże a ja wiem już o tobie tyle ze zapisałem 3 zeszyty 60 kartkowe.

-Hahaha pisałeś w zeszycie? ? :O

-Nie, żartowałem

-No ja myślę!

……………

Oczami Leny:

Oni sobie tak rozmawiali jakby znali się od zawsze, to takie piękne. Klara miała całe oczy szklane, cały czas gniotła ręką róg kołdry ze stresu. Przez tyle czasu i jeszcze się z tym nie oswoiła? To dziwne! Rozmawiali tak dobre 30 min. Ale mama Klary mi kiedyś powiedziała że ich najkrótsza rozmowa trwała 2,5 h. Bo sprawdzała na stronie internetowej. 

Gdy się rozłączyli, Klara szybko schowała twarz w poduszkę a telefon rzuciła na dywan, dobrze że ten dywan jest puchaty. Podeszłam do niej uklęknęłam przy łóżku i zapytałam :

-Co się stało? Klara! – ona nic, więc podniosłam jej twarz z poduszki 

A ona ..........


Heeej!! Jak się podoba rozdział?! No to teraz poproszę o 20 komentarzy, wtedy następny!! HA HA HA Żartuuuję!! : ) 

Cieszycie się że Liam i Dan znowu są razem? Bo ja taaak i to bardzo, są oni dla mnie takim przykładem pięknej pary *.* <3