Rozdział 4 xx

Rozdział 4.

Mówi się że szczera rozmowa rozkruszy każdy konflikt…czy jesteśmy tego pewni? Czy zazdrość jest aż tak ślepa że doprowadzi do poważnych skutków ubocznych?

A może to wcale nie o zazdrość chodzi, w takim razie o co ?

-Hmmmm…-mruknęłam i poszłam do salonu, nie chciałam prosić Marcela o taka przysługę bo to bez sensu. To ja musze pogadać z Zackiem .

-Zack. –powiedziałam ostrożnie, bo widziałam kipiącą złość na jego twarzy

-Co chcesz? –zapytał oschle

-Porozmawiać.

-O czym niby?

-Zack o tym co się parę godzin temu wydarzyło. – wujek po cichu i ostrożnie wstał z fotela i udał się w stronę schodów, uśmiechnęłam się do niego a on puścił mi oczko. ;)

 -Nie ma o czym gadać….

-Ależ jest! Nakrzyczałeś na mnie za byle co!!

-Nie krzycz.

-Zack co się stało? Czemu jesteś taki inny?

-Jestem normalny, to z tobą dzieje się coś nie tak!

-Bo co? Bo pożyczyłam jakiemuś chłopakowi długopis!? To jest nie normalne?  Miałam mu powiedzieć nie sorry nie dam ci długopisu bo mój chłopak będzie zazdrosny, że z tobą gadam i oddycham tym samym powietrzem! To jest nie normalne!

-Jezu Nessa ty ze wszystkiego robisz sobie ostatnio jaja!

-No sorry, to wytłumacz mi powagę tej sytuacji! Bo ja jej nie widzę, sorry!

-Nie ważne. –wstał i odszedł

-Gdzie idziesz?

-Przejść się! –wyszedł z domu

A ja jak ta idiotka siedziałam na łóżku ze łzami w oczach….miałam ochotę strzelić go w buzię! Może i się ostatnio zmieniłam , ale bez przesady! To chyba chodzi o co innego a nie o tego chłopaka  i długopis! Ale o co? Zawsze rozmawialiśmy szczerze, mówiliśmy co nas boli i dlatego nigdy się nie kłóciliśmy bo nie było żadnych nie porozumień! A teraz? Co ja mam zrobić?

Siedziałam na tej kanapie tak długo że  w końcu nieświadomie zasnęłam!

Następnego dnia:

Poczułam jak ktoś ciągnie mnie za włosy, na początku w miarę delikatnie ale po chwili

-Aaaaał!! –krzyknęłam i poderwałam się z łóżka

-Pseprasam . – była to moja kochana złoto włosa Niki

-Nic się nie stało skarbie. Chodź tu do mnie! –mocno ją przytuliłam i pocałowałam w czółko

-Podoba ci się w tym pokoju?

-Ojej nawet nie zwróciłam uwagi gdzie śpię!

-Hahahah- mała wybuchła takim słodkim śmiechem  ze buzia sama zaczęła mi się śmiać :D

Obydwie jakbyśmy czegoś się nabrały siedziałyśmy i się śmiałyśmy! Gdy już przestawałam się śmiać Nikola wybuchała swoim przecudownym śmiechem i znowu nie mogłam powstrzymać śmiechu. Rozśmieszałyśmy się nawzajem ! Nagle ktoś zapukał do drzwi

-O Boże dziewczynki co wam się stało? –zapytała ciocia z wielkimi oczami

Nie mogłam wydusić słowa, czułam jak łzy spływają mi po policzkach i chyba byłam czerwona tak jak Niki.

-Z czego się tak śmiejecie? –Zapytał wujek

-No właśnie nie wiem . –powiedziała ciocia

-My tes nie wiemy- powiedziała śmiesznie Niki bo nie powiedziała też tylko tes :D

-No ok to jak się uspokoicie to zapraszamy na śniadanie! –powiedziała uśmiechnięta ciocia

Oczami Cioci :

-Wiesz co Bob.

-Co?

-Ta dziewczyna jest taka wspaniała, dobrze wiesz że Nikola miała ostatnio trudny okres…

-Tak wiem nie mówmy o tym. –przerwał jej

-Ale nie o to chodzi. Przy Nessie śmieje się bez opamiętania hahah cieszy mnie to nawet nie wiesz jak.

-Ale do czego zmierzasz? Mnie tez to cieszy, ta dziewczyna zawsze miała coś takiego ze każdy się przy niej uśmiechał.

-Zmierzam do tego żebyś pogadał z Zackeim, o co mu chodzi.

-Ale to nie moja sprawa i twoja tez nie!

-Ale ja nie mogę patrzeć jak ona się męczy.

-Mamo zrób mi tosty, okay? – wtrącił  zaspany Marcel, który właśnie zszedł z góry

-Wrócimy do tej rozmowy! A rączek to nie masz? – zwróciła się do Marcela

-Mam ale skoro robisz wszystkim to możesz i mi! Kocham cię mamusiu! – powiedział i puścił oczko, i położył się na kanapie przed telewizorem

Oczami Nessy :

Gdy już przestałyśmy się śmiać, Nicola pobiegła na dół na śniadanie.  Ja poczułam się jakoś dziwnie, nie było Zacka nigdzie obok mnie….

Przebrałam się, poszłam do łazienki, umalowałam się itd.

-Nessa zejdź na śniadanie! –krzyknął wujek

-Tak, tak już idę!

-Siadaj!- powiedziała ciocia- Po śniadaniu zabieram cię do pracy, więc musisz ubrać się bardziej elegancko! Wyglądasz bardzo ładnie ale wiesz do pracy trzeba wyglądać elegancko!

-A no tak oczywiście! Na pewno coś znajdę! A gdzie jest Zack? –zapytałam z kwaśną miną

-Oh Zack ?! –westchnęła ciocia

-Tak Zack.- odpowiedziałam

-Ten dupek?! –powiedział Marcel, zrobiłam wielkie oczy na niego

-Dupek ? –zapytałam z wielkim zaskoczeniem w głosie

-Marcel!! –krzyknęła na niego ciocia

-Spokojnie, niech powie dlaczego go tak nazwał.

-E tam nie ważne! Spadam na trening! Na razie ! – wziął jabłko i wyszedł

Pomyślałam że chyba rozmawiali i Marcel coś wie!

-Ciociu gdzie jest Zack? Mówił gdzie wyszedł?

-Nie, nie mówił. –odparł oschle wujek

-Jedź i szykuj się . Za godzinę musimy być na miejscu!

-Dziękuję nie jestem głodna! Pójdę się ubrać!

Poszłam do pokoju i zaczęłam płakać! Nie mogę zrozumieć co zrobiłam źle?!

Wyszykowałam się w bardziej eleganckie ciuchy : biała koszula  , czarne rurki i czarne, nie za wysokie szpileczki! Chyba dość dobrze! : ) hahaha

-jestem gotowa. –krzyknęłam schodząc po schodach  a tam ujrzałam Zacka który właśnie wszedł do domu

-gdzie byłeś? –zapytałam normalnie

-Na porannym spacerze.

-A. Będziemy się tak teraz nawzajem unikać?

-Nie, ja cię nie unikam!

Ciocia chcą to przerwać powiedziała :

-Musimy wychodzić.

-Dobrze! Do zobaczenia. –powiedziałam ogólnie do wujka i Zacka i wyszłam

1.Czy praca spodoba się Vanessie? 

2.Czy Zack coś ukrywa? I czy Nessa o tym się dowie ? 

3.Czy ich związek będzie wciąż trwać? 

Nie wiem jak Was ale mnie denerwuje już tło tego bloga, w niedługim czasie go zmienię : ] 

Ujmę to tak, dręczy mnie pewien fakt że po tej mojej ostatniej "rezygnacji" , wiele osób już tu nie wchodzi i nie czyta i nie wie że blog jest wciąż prowadzony! :( Bo nie widzę komentarzy od wielu osób, które zawsze komentowały....(od początku tego nowego opowiadania) Wiec jeśli nadal czytacie dodajcie krótki komentarz żebym wiedziała że jesteście <3 

A i jeszcze jedna prośba niech każdy z Was napisze w komentarzu z jakiego miasta jest ! 

Kocham Was <3 <3 <3