Rozdział 5 ...

Stres nie jest  przyjazny dla człowieka i jego otoczenia.

Czy mężczyźni żądzą się swoimi „głupimi” prawami? A może to ogólny spisek ? …..

Cała roztrzęsiona wsiadłam do samochodu, z ledwością otworzyłam drzwi.

-Nessa uspokój się to tylko praca. –powiedziała ciocia która chciał udawać że chodzi o pracę

-Tak, tak…- pomruczałam pod nosem i nerwowo kręciłam palcami włosy

Po 15-20 min drogi dojechałyśmy na miejsce.

-To tu!- powiedziała ciocia i pokazała na ogromny szklany budynek

-Och jaki on wielki.

-Taa, wiele pracowników ma problem się skupić na samej górze. <śmiech> Ale ty będziesz tak pośrodku .

-Jak to ja? A ciocia?

-Ja mam swoją robotę a ty swoją. Oczywiście taką samą. Tyle że ty będziesz miała na początku lżej jak każdy <śmiech>

-Rozumiem.

Do ostatniego momentu nie byłam pewna co będę robić. Ciocia jest tłumaczką więc właśnie tego się spodziewałam.

W tym budynku pracowało mnóstwo ludzi, każdy biegał z papierami i nie zwracał na nikogo uwagi.

Ciocia zaprowadziła mnie pod duże szklane drzwi.

-Tam czeka na ciebie pani która wszystko ci wyjaśni. Ja muszę uciekać do pracy. Jak będziemy kończyć to  po ciebie przyjdę. W razie problemów dzwoń pod 16!

-Dobrze, dziękuję!

Weszłam do gabinetu który był mi wyznaczony…był on ogromny! Prawie że na środku stało duże biurko, były tam wysokie regały z mnóstwem papierów, teczek , segregatorów. Był to chyba tylko mój gabinet, bo było jedno biurko. Przy oknie stała jakaś pani.

-Dzień dobry. –powiedziałam

-Oh dzień dobry, czekam na panią.

-Czy czeka mnie dużo pracy? –zapytałam z uśmiechem, chciałam bliżej ją poznać i chyba  nie ma poczucia humoru

-To jest praca…więc trzeba się domyśleć że trzeba dużo pracować! A jeśli się nie chce to od razu dziękuję.

-Nie, nie … ja tylko tak żartem.

-Nie jesteśmy na wakacjach…proszę lepiej słuchać uważnie dwa razy nie powtarzam! – powiedział i zdzieliła mnie ostrym spojrzeniem, miała takie lodowate spojrzenie że aż przeszły mnie ciarki.

Pani tłumaczyła mi wszystko chyba z 30 min….bla bla bla…..a chodziło tylko o to że mam dobrze i dokładnie tłumaczyć  wszystkie opowiadania, teksty itp. Na język angielski z polskiego. Po co tyle gadaniny? Ostatnie słowa były najostrzejsze.

-Jestem twoją przełożoną masz zwracać się do mnie z szacunkiem i rzetelnie wykonywać pracę. Jestem za ciebie odpowiedzialna, zgodziłam się na to bo bardzo lubię Amy jest świetną tłumaczką….. W tej pracy nie ma miejsca na błędy, mamy zbyt wysoką rangę! Jeden błąd i wylatujesz. Rozumiesz?

-Ta…ta…tak, rozumiem!

-No to zabieraj się do pracy, myślę że dziś powinnaś to zrobić. –powiedziała i pokazała palcem na trzy teczki. Uśmiechnęła się i poszła w stronę drzwi- życzę miłej pracy, w razie pytań jestem w gabinecie nr 55.

-Dziękuję.

Miałam zamiar od razu bez wahania sięgnąć po teczkę i zrobić moją pracę, ale do głowy wpadł Zack…..i już nie mogłam się skupić… : /

Ale pomyślałam : Nessa nie możesz zawalać pracy przez Zacka, przyjechałaś tu zmienić swoje życie, ciocia ci zaufała i jeśli to zepsujesz wrócisz do Polski i już nikt ci nie pomoże. !!!

Chwyciłam pierwszą teczkę i zaczęłam tłumaczyć. Te opowiadania są wspaniałe, genialne! Ludzie którzy to pisali na swoich blogach nawet nie myśleli o tym że kiedyś powstaną z tego książki…wspaniałe prawda? Z takiego prostego  opowiadania które czytało w Internecie garstka ludzi, teraz powstanie książka i będzie recenzowana przez najlepszych krytyków i pisarzy….W tej pracy na pewno będzie towarzyszyć mi bliskość mamy. To praca dla mnie ! :]

Gdy wpadłam w wir tłumaczenia, to nawet nie zorientowałam się że jest już 22. Zorientowałam się gdy potężny pan zaświecił mi latarką po oczach.

-Ej! –krzyknęłam

-Oj przepraszam, już nikt nie pracuje. Czemu pani tu wciąż jest?

-Na serio? Moja ciocia miała po mnie przyjść.

-Ciocia? Amy? Ona chyba miała kogoś przyprowadzić?

-Tak Amy. Czy coś się stało?

-Nie , musiała wcześniej wyjść. Chodź bo już zamykam kompletnie, no wiesz też idę do domu.

-Tak tak, no pewnie już idę!

Zebrałam się i udałam się z ochroniarzem do wyjścia. Zrobiłam dziś kawał dobrej roboty, zrobiłam nawet więcej niż musiałam. Jutro będę miała mniej pracy.

Nie za bardzo znam Londyn, więc miałam delikatny problem. Ale jakoś sobie kojarzyłam i trafiłam. :P Byłam padnięta, nie miałam kompletnie siły. Była już 23.30…. miałam wrażenie że zaraz się przewrócę!!

Weszłam po cichu,  na paluszkach do domu. W salonie ktoś siedział na kanapie przy lampce.

-Gdzie byłaś ? –zapytał ponury głos wydobywający się z ciemności

-W pracy. To ty Zack?

-Tak to  ja. Czemu kłamiesz?

-Ja?

-Tak ty.

-Ja nie kłamię naprawdę byłam w pracy. To spory kawał drogi o 22 wyszłam z biura!

-Taaa, a ciocia wróciła już dawno!

-Ja zostałam dłużej! Zack co się z tobą dzieje?

-A wiem, znalazłaś sobie kogoś innego, lepszego?! Tak?

-Zack cholera jasna co ty za głupoty opowiadasz?

-Może to ten od tego długopisu?

-Jesteś pier********!! Kocham cię najbardziej na świecie.

-Londyn….fajnie się zaczyna….nie chcę znać zakończenia!! Mam nadzieję że dobrze się bawiłaś…

Poszedł na górę, od razu pobiegłam za nim. Gdy weszłam do pokoju Zack wrzucał wszystkie ciuchy do torby.

-Co ty robisz? – krzyknęłam jak oszalała, dostałam jakiegoś szoku

-Pokuje się , i wyjeżdżam!!

-Ale…ale dlaczegooo ?

-Spokojnie twój nowy chłopak na pewno cię pocieszy, może nawet lepiej niż ja to potrafię!

-Zack nie mam nikogo w moim życiu byłeś tylko ty, jesteś , i….

-I nie kończ, nie obiecuj że nigdy nikogo nie będziesz miała.Proszę. –powiedział to z jakby nutą ciepła i uczucia, ale dokończył oschle.-  Bo już masz, przecież!

-Nie, nie, nie, nie , nie, nie mam!!! 

-Nie krzycz.

Dotknął mojej ręki, była jak zawsze ciepła ale dziwnie drżąca. Zacisnęłam jego dłoń.

-Zostań… -powiedziałam zapłakana i mocniej ścisnęłam jego dłoń

-Nie mogę. –wyrwał rękę i wyszedł

Osunęłam się przy ścianie na podłogę i zaczęłam płakać, nie patrzyłam na to że wszyscy spali, płakałam, płakałam…aż do momentu kiedy uchyliły się drzwi pokoju.

-Nes. –powiedział krótko, zaspany głos

Wybuchłam głośniejszym i okropniejszym płaczem….nie mogłam pojąć co się stało!!! 

Nagle poczułam ciepłe dłonie na kolanach, był to Marcel.

-Vanessa…- zaczął a ja rzuciłam mu się w ramiona i zaczęłam płakać

-Co ja zrobiłam…? NO co ? Nie zdradziłam go, przyrzekam!!! Kocham tylko jego!

-wiem wierzę ci. To jest oczywiste. Nie możesz płakać nie możesz się załamać! Zdradzę ci że jutro już rodzice zawiozą cię do twojego mieszkania, będziesz mieszkać sama. Musisz być silna!

-Marcel czy ty wiesz o co chodzi Zackowi? – nie interesowało mnie mieszkanie, właśnie odszedł ode mnie człowiek który był przy mnie cały czas…nie mogę tego pojąć, dlaczego ?

-To nie jest ważne…

-jest, bo chcę wiedzieć co zrobiłam źle! Marcel powiedz mi..

-Znaczy ja nie wiem, mówię że to nie ważne bo nie chcę byś prowadziła jakieś dochodzenia.

-Marcel jesteś w tym domu jedynym facetem któremu mógł coś powiedzieć. I wiem że powiedział ci coś.

-Nie powiedział!

-Każdy facet jest taki sam. –krzyknęłam, odepchnęłam Marcela i wyszłam z pokoju

-Vanessa!!

-Daj mi spokój!

Całą noc przepłakałam wpatrując się w zdjęcie Zacka i moje….nie wiem co zrobiłam źle…naprawdę nie wiem. Wszystko było dobrze a nagle on takie szopki odstawia i wyjeżdża bez wytłumaczenia!! To jest nie normalne!!

O 6 zadzwonił mój budzik, oczywiście nie spałam. Po chwili w każdym pokoju rozlegały się dźwięki budzików. Pierwsza na dół zeszła ciocia!

-Kochana, zostajesz dziś w domu.

-Ciociu, nie. Nie mogę stracić tej pracy, nie mogę!

-Ile wczoraj zrobiłaś?

-Trzy teczki które miałam zrobić, no i takie 5 które stały na drugiej kupce na stole!

-A więc odwaliłaś robotę za dziś, na pewno Maria będzie zadowolona! Zostaniesz dziś w domu, wujek zabierze cię po południu po pracy do twojego mieszkania..

-Ale ja nie mam na razie pieniędzy żeby kupić mieszkanie, wiem że siedzę cioci na głowię. Ale myślałam że razem z Zackeim szybko zarobimy pieniądze i pójdziemy już na swoje!

-Spokojnie, tym się nie przejmuj!  Te mieszkanie czeka już na ciebie jak jeszcze byłaś w Polsce.

-Jak to, tak szybko kupiliście?

-Nie. Ono czeka już od kilku lat.

-jak to ? –pytałam zaskoczona

-oj nie wypytuj tak. Nie musisz płacić za kupno. Jeśli będziesz miała problem z rachunkami pomożemy ci. Wiem że na początku może być ciężko!

-I dlatego nie mogę zostać dziś w domu!

-Jak ty chcesz iść do pracy , jak nie zmrużyłaś oka przez całą noc!? Nie skupisz się za żadne skarby świata!!

-Dziękuję ciociu! – mocno ja przytuliłam i znowu zaczęłam płakać

-Wszystko będzie dobrze. - mówiła i głaskała mnie po głowie

Gdy wszyscy jedli ja siedziałam na kanapie i cały czas dzwoniłam do Zacka, oczywiście miał mnie w dupie! Nie odpuszczę kocham go i musimy porozmawiać spokojnie ale jeśli on tego nie chce….

-Kochana ja już wychodzę. –powiedziała ciocia kładąc rękę na moim ramieniu

-Dobrze ciociu, przeproś ode mnie panią Marię. Obiecuję  że wszystko odrobię.

-Nie martw się o to. –pocałowała mnie w policzek, zawołała swoje córki i wyszły

-Paaaa…-krzyknęły moje księżniczki

-Papa kochane.

-Ja też już idę, muszę jeszcze Marcela zawieść.

-Doobrze wujku, o której wrócisz?

-Hmmm…około 18. Wracam pierwszy pojedziemy do twojego mieszkania, pomogę ci tam wszystko rozpakować  i taak dalej!

-Boże tyle dobrego dla mnie robicie, jak ja się wam odwdzięczę ?  ale mi się wydaje że wiecie o co chodzi Zackowi po omijacie ten temat jak ogień.

-Nie czas na myślenie o Zack’u. – zrobił smutną minę- Marcel pośpiesz się! – nagle wybuchł, aż podskoczyłam

-No idę, idę! Booooże….

-Co Boże, Co Boże ??

-Nic!

-Co nic? Nie pyskuj gówniarzu! –powiedział „ze złością” i puścił mi oczko

-Jak on mnie wkurza! –powiedział wściekły Marcel odwracając się do taty plecami a do mnie przodem. Za plecami wujek robił sobie z niego jaja i go przedrzeźniał :D

-Chodź gówniarzu!

-Nie jestem gówniarzem.

-Dobra, dobra srylku!

-Yyyyhhh!!! Na razie Nessa!

-Na  razie nie denerwuj się , bo będziesz słabo grać!

-hhahah spoko.

-Wolę jak mnie mama zawozi! – dodał do taty wychodząc

-Na piechotę gówniarzu! – powiedział wujek i zamknął drzwi

Za oknem widziałam jak Marcel dostał teczką wujka w dupę, Marcel odwrócił się zbulwersowany i pokazywał tacie żeby puknął się w głowę i krzyczał że jest nie normalny… :D

Ja od razu chwyciłam za telefon i od nowa dzwoniłam do Zacka! Bałam się zadzwonić do taty bo się wkurzy i zrobi zadymę. Nie wiedziałam co mam robić.

Nie zliczę ile razy dzwoniłam do Zacka, wysyłałam sms’y z prośbą o rozmowę…wszystko na marne….

Tego dnia pojechałam do „swojego” mieszkania. Było śliczne, a co najlepsze było już kompletnie urządzone!  Z tego co zrozumiałam rachunki chyba nie są aż tak duże. A więc spokojnie dam jakoś radę! Zostałam już tam na noc! Obiecałam sobie że musze się odciąć od wujostwa w tym sensie oczywiście że nie będę prosić o pomoc! Już wystarczająco mi pomogli. Teraz musze sobie sama radzić. Chciałam spędzać te chwilę z Zackiem mieliśmy razem wejść do nowego mieszkania…wszytko miało być tak pięknie. Mieliśmy razem dobierać najmniejsze szczegóły naszego mieszkania!

Te dni były okropne, zwłaszcza gdy musiałam być sama w domu. Pracowałam jak najdłużej mogłam, prawie codziennie wychodziłam po 22 razem z ochroniarzem ….. aby jak najmniej siedzieć w samotności w domu. Do Zacka dzwoniłam codziennie  po parę razy. Gdy rozmawiałam z tatą mówił o tym z wielkim spokojem, jakby wiedział o co chodzi! Oni wszyscy wiedzą tylko ja nie wiem!

Ciocia za to że przyprowadziła do firmy dobrą pracownicę-à mnie hihihi….awansowała na wyższe stanowisko już po tym wydarzeniu prawie wcale się nie widywałyśmy.. : (

Pewnego dnia już byłam tak zmęczona tym ciągłym zabieganiem , że nawet nie dzwoniłam do Zacka, wolno tłumaczyłam. Nie pamiętałam tylu słów które miałam w jednym paluszku, a więc przez szukanie w słownikach traciłam wiele czasu! Nagle do mojego gabinetu weszła jakaś dziewczyna z dwiema kawami i ciastem na talerzyku!

-Hej!

-Hej! Coś się stało? –zapytałam

-Nie, obserwuję cię od dłuższego czasu i chciałam pogadać!

-A. o czym ?

-Powiedz mi jak ty to robisz że tyle godzin dziennie pracujesz? Tu większość się obija, a ty z tego co słyszałam zaraz awansujesz! Pobijasz na głowę naszą mistrzynię w tłumaczeniach! Robisz to niezwykle dobrze i bardzo, bardzo szybko!

-Hahha lubię to! Gdy to robię zapominam o...o problemach.

-Och, przepraszam rozumiem! Proszę to dla ciebie, od kierowniczki! Haha wydaje się oschła ale lubi cię, i to bardzo!

-O jej dziękuję!

-A i prosiła cię żebyś poszła do domu odpocząć! I jutro masz wolne haha

-Na serio?

-No pewnie! To taka nagroda! –powiedziała i puściła mi oczko, a następnie wyszła

Wypiłam kawę, zjadłam ciasto i zaczęłam się zbierać! Przyda mi się trochę snu! Zebrałam się i popędziłam do domu!

Przed moim mieszkaniem akurat stał listonosz:

-Dzień dobry!

-oh dzień dobry! Jak dobrze że pani przyszła. Bo tak to na pocztę musiała by pani lecieć! Haha

-Jakaś paczka do mnie!

-Tak, z Polski!

Zrobiłam zdziwioną minę i podpisałam wszystko co trzeba było!

-Życzę miłego dnia. –powiedziałam otwierając drzwi

-Dziękuje i nawzajem!

-Ja idę spać, padam!

-A więc kolorowych snów!

-Hahaha dziękuję!

Gdy weszłam do mieszkania, rzuciłam torbę i kurteczkę na szafeczkę, zrzuciłam z nóg szpile od których strasznie bolały mnie nogi!

Z paczką w rękach usiadłam na kanapie! Gdy poczułam tą miękkość kanapy pode mną poczułam jak oczy same mi się zamykają! Próbowałam przeczytać od kogo jest ta paczka, ale wszystko zasłaniała mi mgła w oczach!

-Jutro. –mruknęłam pod nosem,  odłożyłam ją na stolik, położyłam się i w mgnieniu oka zasnęłam!

Obudziłam się rano…..

1.Od kogo będzie paczka? 

2. Co może być w paczce? 

3.Czy wszyscy są wobec Nessy szczerzy?  Mam namyśli pracowników firmy i rodzinę : ) 

4.Co się dzieje Zackowi? Czy ma jakiś ważny powód tych kłótni? 

 Dziś tak nie typowo o 8 rano wstawiam haha :D 

Czekam na dużą liczbę komentarzy.... :) 

Aby uspokoić wszystkich wygląd bloga być może jeszcze się zmieni. Ale z tego co słyszałam to ciężko się czytało na tych kropeczkach haha  :P 

Życzę dobrego, udanego dnia.... 

Buziaki <3 <3