Rozdział 54

Nagle ktoś głośno zapukał do drzwi na dole, aż podskoczyłam z przerażenia!

Spojrzałam na zegarek była 21, kogo o tej godzinie do nas niesie!

-Ja otworze! –powiedział Harry i poszedł na dół

Nagle usłyszałam :

-O sieeema! Wchodź!

Zbiegłam na dół a przed drzwiami stał Niall :

-Siema Nialler!

-Hej Lena! –powiedział nie pewnie i poklepał Harrego po plecach i wsiadł do taksówki

-O nie wszedł?

-Nie wiem, coś dziwnie wyglądał.

-A co to ? –zapytałam  spoglądając na dużą białą kopertę

-A nic, papiery dotyczące trasy.

-Aaa, idę się wykąpać!   Niall poszedł do domu?

-No chyba tak

-To dobrze bo Klara się martwi!

Oczami Klary :

Myślałam że wyjdę z siebie, nie odbierał , nic nie pisał. Znikł i tyle!! Rano zachowywał się normalnie. A mi było strasznie głupio siedzieć sama w tym domu. To dopiero mój drugi dzień w Londynie, a ten dom jest ogromny i jak się ściemniło już nie było  tak przyjemnie siedzieć samemu. Najmniejszy szmer a ja stałam na baczność i rozglądałam się wszędzie.

Około 20.30 położyłam się na dole w salonie i włączyłam film, który akurat zaczynał się w telewizji. Film się skończył około 1 w nocy. A Nialla wciąż nie było. Zabiję go jak wróci do domu pijany. !!!

Poszłam się wykąpać i ogólnie ogarnąć już do spania.  O 2 zeszłam na dół zamknąć drzwi i akurat ktoś zapukał…

-Aaaa! –krzyknęłam i złapałam się za buzię, wydarłam się ile miałam sił , tak bardzo się przestraszyłam 

Roztrzęsiona ręką ledwo trafiłam kluczykiem do drzwi, otworzyłam a przed drzwiami stał…Nie kto inny jak mój kochany Niallek !

-Klarcia! – gdy powiedział moje imię zobaczyłam jaki jest narąbany w trzy dupy!!

-Nialll, jak mogłeś?

-Ale ja już wróciłem, wszystko jest ok. Nie musisz się martwić. Jest wszystko okay!

-Niall wejdź do domu!

Zdążył zrobić krok i przez próg zaliczył glebę. Złapałam się za buzię żeby stłumić śmiech! No i jak ja mam być zła i go olać,  jak on ledwo na nogach stoi!

Złapałam go pod ramię i powoli ułożyłam na sofie!

-Skarbie przepraszam. –powiedział i patrzyła na mnie zaczerwionymi oczami

-Niall upiłeś się jak świnia!

-Przepraszam !

-Ty mnie nie przepraszaj , tylko mogłeś mi napisać że idziesz na piwo…lub na 20 piw z kolegami! Nie mogłeś?

-Nie mogłem! –powiedział kiwając głowa

-Booo..?

-Bo  to było spontaniczne! I sam nie wiedziałem kiedy to się stało a byłem delikatnie podcięty!

-Delikatnie podcięty? Czyli jeszcze doprawiłeś?

-Nie od razu przyjechałem do domu.

-Hahaha no to ty nie jesteś delikatnie podcięty, tylko ostro nawalony!!

-Przestań! Jak ci udowodnić że jestem…dość trzeźwy

-Hahaha błagam cię!

-O wiem. – powiedział i powoli żeby nie stracić równowagi(bo nawet jak siedział to się gibał na boki :D) przysunął się do mnie. Patrzyłam na niego uważnie żeby zaraz nie odwalił czegoś i się skończy to źle. Położył rękę na moim policzku i pocałował mnie.

-Widzisz jestem trzeźwy!

-Hahaha jasne!

-No naprawdę jestem trzeźwy!

-Niall skończmy ten temat, przed chwilą zaliczyłeś taka glebę że się ziemia za trzęsła! A ty mi próbujesz wcisnąć kit ze jesteś trzeźwy.

-Ja na twój widok straciłem równowagę!

-Hahahhahahahaha – wybuchłam takim śmiechem ze nie mogłam przestać się śmiać. Powiedział on to z taka miną że… : ‘D Aż mi łzy od śmiechu leciały .

-Nie płacz. –powiedział i ręką głaskał mnie po policzku, i  tak w ogóle miał zamknięte oczy

-Niall chodź już spać, jutro z tobą pogadam !

-Ale możemy teraz.

-Teraz to ty  ledwo funkcjonujesz! Chodź!

-No dobra, ale ja najpierw idę do łazienki!

-To idź tylko się nie przewróć po drodze.

-Klara, nie przeginaj!

Zdążyłam usiąść w  pokoju na łóżku u słyszałam , głośny walnięcie o podłogę i krzyk:

-Fuuck!

Wybuchłam śmiechem i schowałam twarz w poduszkę ! Zanim Naill wrócił ja usnęłam!

Obudziło mnie głaskanie po włosach i po ramieniu …

-Niall? Jeszcze nie śpisz?

-Raczej Już nie śpię!

-A która jest godzina? – zapytałam przecierając oczy

-7 rano. – powiedział już trzeźwy ale widać że główka boli haha, nie będę robić mu na złość i będę mówić cicho

-Boże czemu nie śpisz ? –zapytałam przecierając oczy i podparłam twarz na ręku. Niall zostawił moje włosy i położył głowę obok mnie

-Boli mnie głowa…- powiedział i zrobił smutne oczy

-I nie możesz spać! –powiedziałam w rytm piosenki

-Daj mi buzi!

-Nie!

-Dlaczego? –zapytał głośno, zbulwersowany i krzyknął :

-Auuu, moja głowa! Dlaczego ? –wyszeptał

-Bo wczoraj mnie wystawiłeś do wiatru, siedziałam w tym wielkim domu sama! !

-Misia!

-Nie,  nie ma misia! – odwróciłam się bo wróciła mi żałość na niego

Zaczął palcem robić jakieś szlaczki na moim ramieniu !

-Skarbie przepraszam!

*ja nic*

-Misia!

*ja nic*

-Kochanie nie gniewaj się!

*ja nic*

-Cholera co mama zrobić! Nie cofnę czasu! Przecież wiesz że cię kocham ! 

-Niall po prostu mogłeś wysłać jednego sms’a i wszystko było by dobrze!

-Ale…

-Ale nie pomyślałeś o mnie!

-To nie tak!

-Weź! –znowu się odwróciłam 

Oparł się na moim ramieniu i wybuchł śmiechem

-Czego się śmiejesz?

-No Niall czemu się śmiejesz?

-Okay nie to nie, nie mów nic!

-To ty się na mnie obraziłaś!

-Ale..

-Ale, ale, ale !? Ale co?

-Yyyhhh!!

On dalej jak opętany się  śmiał!

-Nie wiem z czego się śmiejesz ale zaczynasz mnie denerwować!

-Przepraszam cos mi się przypomniało!

-A fajnie! Ha, ha, ha !

Wstał i zaczął się ubierać , nadal z uśmiechem

-Gdzie idziesz?

-Przecież się pogniewałaś!

-Spadaj, znikaj mi z oczu bo cię rozniosę!

Głupek z uśmiechem poszedł na dół! Wrócił po około 15 minutach z kanapkami, herbatą i trzema różyczkami.

-Byłeś w sklepie?

-Nie, jedzenie mamy w lodówce a róże w ogrodzie

-Oh…

-Skarbie przepraszam ze wczoraj zawaliłem, z całego serca przepraszam. – powiedział postawił mi kanapki na kolanach w rękę  dał herbatę i różyczki

-Hahahah ok ok ok już dobrze!

-Jeest! –krzyknął i rzucił się na mnie  i zaczął mnie całować

-Niall niee! –krzyknęłam ale było za późno, a Niall miał to w nosie i dalej mnie całował

-Kocham cię!

-Ja ciebie też, ale..

-Wiecznie ale i już  nawet  w tej sprawie masz ale?!

-Tak

-No nie teraz to chyba ja się obrażę! –podparł się rękami do tyłu

-O Boże! Co to ? – już dobrze wiedziałam o co chodzi

-Co się stało?

-Tu jest coś mokrego!

-Taaak ?

-Klara?!

-Hahaha herbatę mi wylałeś!!

-O boże! Kit miłość ważniejsza hahahahaha

-No tyle że ja będę musiała pościel zmieniać!

-Dlaczego? Ja też mogę! A co ty myślisz że mama zmieniała mi pościel?!

-Nie no co ty. Okay więc ty zmienisz!

-Oki ale jeszcze nie teraz. –powiedział i położył się jak najbliżej mnie żeby nie leżeć na mokrym

Przez chwilę leżeliśmy w ciszy, Niall bawił się moimi palcami u ręki, moim pierścionkiem.

-Od kogo pierścionek?

-Od babci.

-Ooo ładny

-Dziękuję!

-Ale ja ci kupię ładniejszy!

-Oki trzymam  cię za słowo. Chociaż ciężko będzie ci go przebić bo uwielbiam go!

-Spoko.

Znowu zapadła cisza, Niall złapał mnie za rękę i oparł nasze ręce o swoje kolano.

-Ładnie nasze ręce wyglądają razem , prawda?

-Haha prawda, ale..

-Nie o nic mnie nie pytaj, bo nie chce mi się nic tłumaczyć! Tak jest fajnie!

-Jakie ty masz małe ręce! –powiedział po chwili i zaczął się śmiać

-Przyłóż swoją rękę do mojej!

-Wiem ze mam małe ręce haha

-Ale no zobacz na mojej ręce to wygląda jak rączka niemowlaczka!

-No nie przeginaj.

-No na serio. Ale kocham je! – pocałował moją rękę 

-Dziwnie się zachowujesz Niall!

-A mówiłem ci już że jesteś nie romantyczna? – powiedział i zaczął się śmiać

-Taaak mówiłeś! –wybuchłam śmiechem – Już nic nie mówię!

-No okay!

-Niall wybacz ale nie wytrzymam!

-Co się stało ? –zapytał i parsknął śmiechem

-Powiedz mi tylko tyle gdzie wczoraj byłeś? Nic więcej żadnych szczegółów nie muszę znać , ale martwiłam się i chcę przynajmniej wiedzieć gdzie byłeś.

-Okay nie widzę przeszkód żebyś wiedziała. Byłem w klubie z bratem i kilkoma kolegami, później napatoczył nam się Lou z Zaynem. No i….

-I tyle mi starczy! – dałam mu buziaka w policzek

-Tylko tyle?

-Ale że tak mało chcę wiedzieć?

-No to też .

-Nie muszę znać każdej twojej sekundy życie bez przesady. Ale dzwoniłam tyle razy i zachowałeś się nie fair że nie odebrałeś ani razu!

-Dobra, dobra rozumiem. Nie psuj kazaniami tej pięknej , przyjemnej chwili! Czuję się jakbym maił znowu 16 lat i słuchał kazania mamy!

-No i prawidłowo! – położył mi palec na ustach

-Ciii!

Znowu na życzenie Nialla leżeliśmy bez słowa, ja nie należę do ludzi którzy lubią długo siedzieć w ciszy. Ale musiałam jakoś wytrzymać, zaczęłam bawić się jakimś moim lokiem.

-Wiedzę że ci się nudzi.

-Oh mogę się wreszcie odezwać, Boże dziękuję! Tak nudzi mi się. A tobie nie?

Nagle dostałam sms’a. Sięgnęłam na szafeczkę po telefon.

-Zayn? Co on ode mnie chce?

-Nie wiem. –powiedział spokojnie, ale po chwili zerwał się jakby coś sobie przypomniał  - O matko!!

-Co się stało?

-Daj ten telefon, ja zobaczę co on chce a ty zjedz kanapki. Bo już późno na pewno jesteś głodna!

-Ale sms’a mam siłę zobaczyć, daj mi Nailler ten telefon!

-Nie!

-Niall! –krzyknęłam

Kiwał głową i powtarzał : „Nie, nie, nie”

Schował go pod szyję i trzymał tam rękę.

-Niall pokaż mi swoją prawą rękę! –powiedziałam siedząc na jego nodze, miałam nadzieję że się nabierze

-Masz a co?

-A nic! –krzyknęłam i zabrałam telefon

-Klaaaaraaa! –wydarł się na cały dom

-Głuptas! Hahahaha. To sms do mnie ! Ja się nie wypytuje co wczoraj robiłeś a ty daj mi spokojnie przeczytać sms’a!

Gdy przeczytałam sms’a delikatnie zaniemówiłam! Coooo ???!!! Spojrzałam na Nialla a on siedział z miną przestraszoną jakby zobaczył ducha! Pokazałam mu telefon

-O co mu chodzi? –zapytałam

-*Niall przeczytał głośno sms’a i spojrzał na mnie, jakby miał zaraz zacząć płakać* Ooops! –powiedział pod nosem

 Hej kochane :* 

To mój ostatni dzień ferii :c Ale rozdziałek chyba, mam nadzieję was ucieszy i komentarzami poprawicie mi humor ! :* ; ] 

Jak myślicie co się wydarzyło i co się wydarzy? :P

Kocham całuski xoxoxoxoxo